Pod nebom severne Italije, gde su se vekovima susretale kulture i putevi, ponovo je zablistala svetlost vere. U gradu Udine 26. oktobra 2025. godine obeležena hramovna slava posvećena Svetom Stefanu Novom, dan koji je sabrao vernike iz čitavog kraja, ali i doneo osećaj jedinstva i duhovne punoće.
Njegovo Preosveštenstvo Episkop švajcarski gospodin Andrej, u svojoj kanonskoj poseti služio je svetu arhijerejsku liturgiju uz sasluženje parohijskog sveštenika dr Dušana Đukanovića i pojanje hora koji je zajedno sa narodom, molitvom ispunio hram. Dočekan sa iskrenom radošću, Vladika je ponovo okupio vernike oko oltara rečima koje su nadahnule i podsetile da vera, kad je čista i istrajna, nikada ne gubi snagu.
U svom obraćanju, Episkop Andrej govorio je o Svetom Stefanu Novom, o njegovoj nepokolebljivosti i svetosti porodice Branković, koja je i u izgnanstvu sačuvala nadu i postala stub duhovnosti srpskog naroda. Njihova vera, rekao je, i danas svetli kao svetionik onima koji u tuđini čuvaju korene i pripadnost Crkvi.
Posle molitve i blagoslova, domaćini ovogodišnje slave, Željko i Danijela Ilić sa decom, prineli su slavski kolač. Nakon toga, praznična radost nastavila se u sabornoj sali, gde su sestre parohije pripremile trpezu ljubavi. Učenici dopunske škole sa učiteljicom Danijelom Janković obogatili su slavlje prigodnim programom, donoseći pesmu, osmeh i iskrenu radost zajedništva.
U danima pre liturgije, Episkop Andrej je pohodio i Trevizo i Porčiju, gde je zajedno sa sveštenstvom i narodom govorio o istrajnosti u veri, o Jasenovcu kao mestu bola i preobražaja, i o značaju molitve koja obnavlja dušu naroda.
Pogled redakcije portala Srpski Ugao
Tako su dani provedeni u Udinama postali ne samo praznik jednog hrama, već i svedočanstvo da tamo gde postoji zajednička molitva, Bog sabira rasute i iznova rađa veru koja ne zna za granice. U susretima, pesmi i dečjem smehu, ta vera je ponovo zasijala, snažno kao podsećanje da Crkva živi svuda gde se srca sabiraju u isto ime i isti blagoslov.
Piše: Stefan Bogdanović
